Outro libro de contos, neste caso de Xabier P. Docampo, é o protagonista do mes de Maio, un autor tamén moi querido para nós. Son catro historias de medo, homenaxe á tradición oral dos contos populares que se contaban hai anos.
"O espello do viaxeiro" cóntanos como un home regresa á casa familiar despois de 7 años, para facerse cargo da herdanza de seus pais mortos. Perdido na noite, chega a unha ferrería, onde somente está o dono, que é físicamente igual a él salvo que non ten a pálpebra do ollo esquerdo. Beben, acaban pelexando e o ferreiro fíreo nun ollo: xa son iguais. O viaxeiro mata ó ferreiro e ó día seguinte regresan a muller e o fillo, que o toman polo ferreiro auténtico. É a súa condena: ocupar o lugar do morto.
"O fornadas": Tres víctimas dunha vella moi mala decidiron darlle un escarmento e acabaron matándoa a golpes. Cando foron queimar o seu corpo nun forno abandoado, nun momento dado érguese, anunciando que se vengará do que a golpeadra co pau na fronte, o Teixo. Fuxiron asustados. Prenderon y condearon a Teixo, a quen a xente empezou a chamar o Fornadas. Ao sair do cárcere volveuse solitario e moi raro. Un día contoulle ao narrador que se lle aparecía a vella e incluso lle introducía a man dentro dol estómago, sacábaa ensanguentada e comía algo, diciéndolle que o esperaba no inferno. Ainda que por fora no tiña marca alguna. Cuando apareceu muerto, según o médico xa estaba baleiro por dentro.
"A loba" : Silvestre levouá súa noiva á Coruña para desfhacer o fillo que él lle axudara a fhacer. E despois casou con otura. El día da súa boda, a primera noiva apareceu para decirlle que lle debía un fillo. A continuación, aforcouse, converténdose na xefa dunha manada de lobos terribles, que os hombres non conseguían matar. Un día, con motivo dunha batida, rouboulle o fillo a Silvestre. Este atopou a la loba nunha palleira e, sen saber que tiña o bebé con ela, prendeulle lume. Mais cando soubo que estaba dentro o seu fillo, entrou él tamén, morrendo os tres queimados.
"O cumpremortes": Conta como a un home lle chega unha carta de felicitación, anunciándolle que nese día morrería. Buscando evitar que se cumprise a súa morte, escapa para a cidade, sen deixar rastro, pero seguenlle chegando cada ano sendas cartas (cada vez máis breves). Vivía pendente do que sería o seu último día do seu último año según las cartas e non paraba en pousada nen sitio nengún para non ser localizado. Ata que un dos días do su "cumpremortes", pasadas as doce da noite achegouselle a muller "da gadaña", que lle dixo que se librara dela por atreverse a non resignarse ao destino que lle estaba marcado. Ainda que agora que non se cumprira o destino , non sabía que facer coa súa vida
--------------------------------------------------------------------------------
